اثربخشی درمان گروهی شناختی – رفتاری بر کفایت اجتماعی و شادکامی دانش آموزان دختر

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی آموزش گروهی رویکرد شناختی - رفتاری در کفایت اجتماعی و شادکامی دانش آموزان دخترسال اول متوسطه شهر دزفول بود. روش پژوهش آزمایشی، با طرح تحقیق پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهرستان دزفول،در سال تحصیلی 93-94 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر از کل دانش آموزان بودند که از طریق نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند ، ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های کفایت اجتماعی فلنر(1990) و شادکامی آکسفورد (1989) بودند که به هر دو گروه آزمایش و گواه ارائه گردید و سپس گروه آزمایش ، با گروه درمانی شناختی رفتاری، به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای بصورت دو روز در هفته طی یک ماه، آموزش داده شد. براساس نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس، بین دو گروه از نظر عملکرد در پس آزمون، تفاوت معنا داری وجود دارد و گروه درمانی شناختی - رفتاری باعث افزایش کفایت اجتماعی و شادکامی دانش آموزان می شود.